N. a. v. dit feestweekend voor 30 jaar reizen met COCON deel ik met jullie graag een fragmentarische beschouwing over reizen .
Grote namen zijn ons voorgegaan, al zij het om diverse redenen: Noé vulde zijn ark met unieke duo’s, Joden gingen in ballingschap naar Babylon, kruisvaarders sabelden zich een weg naar Jeruzalem en Suske en Wiske belandden op het eiland Amoras. Darwin trok op wetenschappelijk onderzoek met de Beagle en Thomas Cook bereisde de zeeën.
Gerd heeft het in overvloed, ik heb het ook. En u? Heeft u dat ook? WANDERLUST? Reislust? Zo gemakkelijk te verleiden om te reizen?
Een koffietje drinken in het Antwerpse café met de Zwitserse naam ‘Matterhorn’, en de koebelletjes horen tinkelen aan de barkrukken van het Zermattse hotel ‘Alex’.
De naam Alex opvangen en terug gekatapulteerd worden naar Roemenië. Naar een aimabele gids, naar een vrolijk trouwgezelschap in de Karpaten die hun hapjes en drank met ons deelden. Zelfgestookte brandewijn in plastic anderhalve literflessen. En wensen dat je er terug was.
Of in het boek ‘Grand Hotel Europa’ meereizen met de flamboyante schrijver Ilja Ilona Pfeijffer en zijn Italiaanse ‘grande amore’? Mee op zoek gaan naar Caravaggio in Ortegia, op Sicilië.
In het journaal een Ierse commentaar horen over de Brexit en benieuwd zijn naar het leven in Belfast en Londonderry.
Een Syrische migrant ontmoeten en nieuwsgierig worden naar hun cultuur, hun eeuwenoude beschaving.
De aankondiging voor de tentoonstelling Bernini-Caravaggio in Amsterdam? Een opflakkering van mijn eeuwig verlangen naar Rome.
Neuzen in de brochure of de nieuwsbrief van Cocon. Weten ‘ik ben daar geweest’ maar misschien staat er toch nog iets onbekends in het programma.
Met Gerd fantaseren over nieuwe projecten en meteen op prospectie willen.
Altijd weer vind ik argumenten om de valiezen te pakken en te reizen.
Hoewel, zelf ben ik ook blij met een bongobon voor een zomers weekend in de eigen tuin, met Ludo’s befaamde aperol.
Want, geef toe, reizen heeft ook nadelen.
Voor elk vertrek is er immers ook de onrust. Wat kan er ondertussen thuis allemaal niet gebeuren? Of erger nog wat kan er ginder allemaal mislopen? Waarom wou je in hemelsnaam weer weg ?
Tijdens het reizen zou een mens meer genieten van het nu, weg van de dagelijkse beslommeringen. En meestal lukt dat aardig maar soms,... soms was je vergeten dat je ook jezelf meeneemt op reis. Lichaam en geest, het kunnen twee nukkige reisgezellen zijn. Een spijsvertering die heftig protesteert tegen de wereldkeuken, poezelige voetjes die maar niet wennen aan de nieuwe, strakke stapschoenen. Of het ‘ik’ verlaat zijn ‘fysiek omhulsel’ om zich zorgen te maken over de toekomst.
En na de reis is er de kater: een huis dat vergat te ademen, overbodige post selecteren, was uitzoeken, valiezen op te hoge planken hijsen, papieren wekenlang laten rondslingeren op het bureau omdat je niet kan beslissen wat je bewaart of weggooit.
Heeft u dat ook? Herkent u dat?
Waarom willen we dan toch reizen? Waar komt die drang vandaan, die microbe die steeds meer mensen besmet?
Want de reiscultuur boomt, men spreekt zelfs over een collectieve dwangneurose. Gerenommeerde schrijvers verwerken hun reiservaringen in dunne of vuistdikke romans, denk maar aan Cees Nooteboom, Adriaan van Dis, Wim Zaal, en niet te vergeten Goethe met 'Italienische Reise'.
Hele boekenrekken worden volgeschreven met reisliteratuur, waarvan ik een gretig afnemer ben. ‘De Romanovs’, ‘De gloed van St.-Petersburg’, ‘Natasja’s dans’, ‘De Kozakkentuin’, stuk voor stuk schitterende lectuur voor wie zich wil voorbereiden op een citytrip naar St.-Petersburg.
Wat is dat dan, reizen? Wat doet dat met een mens?
Onderzoekers aan de universiteit in New York hebben het vastgesteld: reizen maakt gelukkiger. Het geluksgevoel is veel duurzamer dan bij de aankoop van materiële zaken omdat de ervaring persoonlijk is en langer blijft hangen.
En volgens onderzoek van de universiteit van Surrey zijn mensen het gelukkigst als ze vakantie in het vooruitzicht hebben. Ze zijn positiever over hun gezondheid, hun economische situatie en algemene levenskwaliteit.
Reizen dat is ontdekken: andere culturen, betoverende landschappen en fascinerende verhalen over mensen.
Reizen is de wereld anders zien, de wereld beter begrijpen, reizen haalt vooroordelen onderuit. Zien is weten. Ervaren is beseffen.
Reizen is ook status. We geven het niet graag toe maar reizen verhoogt ons gevoel van eigenwaarde.
Reizen doorbreekt de sleur, de stress. Het is leven in het hier en nu, rust en ruimte in je hoofd en in je hart.
Reizen bevordert het abstracte denken, verhoogt de creativiteit en levert een frisse blik en nieuwe energie. Reizen verlengt ons leven, ons brein blijft soepeler en we worden gelukkiger. Reizen bevordert dus het menselijk welzijn. In het Grieks betekent dat EUDAIMONIA.
EUDAIMONIA! Dat klinkt als een verre bestemming, menselijk welzijn.
Dankjewel aan Cocon, aan Gerd, die ons een langer leven bezorgt en menselijk welzijn!
