Atlantische eilanden, Lieve en ik hebben er wel iets mee.
Halfweg tussen de Shetland-eilanden en Ijsland liggen de Faeröer. Een eilandengroep behorend tot Denemarken maar toch met een grote mate van zelfstandigheid.
In het najaar van 2016 verscheen er een artikel in de krant : “Geen streetview, dan maar sheepview”. Het trok mijn aandacht. Bleek dat het ging over de Faeröer-eilanden waar Google nog niet zou zijn gepasseerd. De mensen voelden zich een beetje tekort gedaan. Maar wat ze wel hadden was een grote kudde schapen. Ze maakten twee zonnepanelen vast op de rug van het schaap en monteerden een camera, en voilà nu hadden ze sheepview …
Een berichtje gestuurd naar Gerd. Het antwoord kwam snel : “De hotels zijn al geboekt !”
En zo komen we dus op de Faeröer, met een tussenstop en een stadsbezoek in Kopenhagen. (Nyhavn)
We hadden ons voorbereid op regen, maar de goden waren met ons : het heeft slechts één dag echt geregend. Gelukkig, want de Reisleidster had ons verwittigd : er zou ook gewandeld worden ! Langs het paadje van de schapen – of soms zonder paadje - komen we op uitzichtpunten die onmogelijk in een foto zijn te vatten.
Om van het ene eiland naar het andere te komen namen we de ferry maar ook waren al veel eilanden met tunnels verbonden. De bus ging uiteraard mee op de ferry. Met de tunnels werd het isolement van de bewoners toch enigszins beperkt als het weer niet toeliet dat de ferry uitvoer. Het kweken en de uitvoer van zalm betaalde voor de aanleg van de tunnels.
Met de bus daar was wel iets mee, er was elke dag een andere bus, zelfs een lijnbus. Bleek dat de hoogte van de tunnel bepalend was voor het type bus…
We hebben deze prachtige eilandengroep in de zomer bezocht en in een droge periode. Ik denk dat het leven er in de winter en ondanks de moderne communicatiemiddelen niet echt gemakkelijk moet zijn voor de kleine gemeenschappen verspreid over deze eilanden.
Luc Inghels - Lieve Geeraerts
