Best laat ik onze eigen reisgenoten zelf aan het woord. Wellicht verhult mijn aangeboren schroom het werkelijke succes van deze unieke reis. Een rollercoaster aan ervaringen en ontmoetingen. Heen en weer geslingerd tussen een gevarieerd pallet aan bezoeken, tussen steden en kastelen, tussen dorpen en abdijen, bergen en kusten.
Het was weer mooi, in het land van Vera. Onvergetelijk was de ontvangst op de ecoboerderij Ingram Valley. De gastvrijheid van Rebecca en Johny maakte de ontmoeting met de familie Wilson onvergetelijk, en met ieder van het reisgezelschap intens tot een blijvend souvenir. Een dan op Arran op stap met Alex in zijn omgebouwde unimog. Zijn bezieling en betrokkenheid met de natuur van dit Schotse eiland was niet vrijblijvend. Het is een oproep tot engagement voor natuurbehoud, plaatselijk en wereldwijd.
Met laagtij de oversteek naar de abdij van Lindisfarne. Een plaats van bezieling, een historisch orgelpunt. Het verhaal van Oswin en Cuthbert, de versmelting van eiland en zee, de sprekende ruïnes over een betekenisvol verhaal.
De ‘echte’ gastvrijheid in de restaurants, met een verbluffend hoge standaard, en dit van het ontbijt in de hotels tot de piepkleine eethuisjes in Brodick.
Paraplu en regenjas bleven opgeborgen in de reiskoffer. De zon liet ons amper in de steek, nauwkeurig genoteerd in het dagboek van één van de reisgenoten. Atypisch voor deze Engels-Schotse reisbestemming.
De gezelligheid aan tafel, de lachsalvo’s in de bus, de fijne gesprekken tijdens de korte wandelingen of terrasjes. Het was weer mooi.
Gerd
