Woensdag 9 augustus
Van Farsund naar Jelsa
Een weldoende nacht aan de oever van Hålandsvannet vlakbij Fedafjorden. Na het ontbijt in de camper, dalen we af naar Feda aan het gelijknamige fjord. Duidelijk een plaats voor de offshore olieindustrie. Achter de bocht sluimert vredig het dorp met schilderachtige boothuizen aan het water. Etienne verdwijnt onmiddellijk tussen schuurtjes en netten. Ik bel even met pa.
Iets dieper in de vallei voorbij Oye dondert de waterval van Rafossen naar zeeniveau. De moeite waard voor een ochtendwandeling tot aan de hangbrug.
Flekkefjord lonkt met zijn houten huizen en vooral de Hollandse buurt. Ieder hoekje of steegje is een plaatje, getooid met weelderige bloemenbakken en pottekaree.
En dan start de route door het bijzondere bergmassief met paarsrode rotsen van anorthiet (nvd geograaf: een stollingsgesteente van bijna 1 miljard jaar oud dat bijna uitsluitend uit veldspaat bestaat) en dit tot in Egersund. Een ruw spektakel van grillige steenformaties geaccentueerd met helgroene plekken gras en mos. Onvruchtbaar en onbewoond, met hier en daar een vlekje grasland met een paar willekeurig neergegooide boerderijtjes, daar waar de gletjers tijdens de ijstijden keileem en morenen hebben afgezet. Een uniek landschap. In de aders van dit stollingsgesteente ontstonden ertsgangen. Vroeger en vandaag nog steeds een rijkdom in het zuiden van Noorwegen. Fascinerend zijn de mijninstallaties met hun golfplaten tunnels en kokers, vaak weggedoken achter gesloten slagbomen uitgerust met argwanende camera’s.
Egersund is groter, voor mij niet zo boeiend, maar voldoende voorzien van restaurants, bakkerijen, franske hotdog en aziatische eettenten, dit voor de toekomstige vrije lunch van onze reizigers. Wij veroberden in een domperige koffiehuisje een heerlijke vegetarische ciabatta met mozarella, avocado en pesto.
Van Brusand tot Sandness loopt de 44 door de zandvlakte langs de kust. De plaatsnamen doen het helemaal vermoeden. Grote ontginningsboerderijen met typische aangebouwde voedersilo’s liggen verspreid in het landschap. Het grove zand met keien is mul en kruimelloos. Wellicht was het een hele inspanning om de voormalige wetlands om te vormen tot schrale weides en akkers met groententeelt. (hectaren en hectaren peekes en rooie sla)
Het begint te regenen. Hans, de zomerstorm kondigt zich aan. Het druppelt uit de loodgrijze hemel. Grietje (Gerdje) besluit toch nog even door te rijden naar Stavanger. Hopelijk nog een paar droge beelden voor onze presentatie en de website?
Het Radisson Atlantic Hotel lonkt met zijn bevoordeelde ligging aan het park. Maar de bar is nog niet open voor koffie. Kans gemist! (Voor hen uiteraard)
De historische pakhuizen op de kade doen enigszins denken aan Bryggen in Bergen. Maar vooral attractief is de oude stad met wit geschilderde houten huizen getooid met bloemen. Hier vinden we een koffietje, echter voor mij een ietsiepietsie te scherp. Langs de gekleurde gevels van het toeristisch Ovre Holmengata naar het Noorse aardoliemuseum. En dan naar het hotel in Bryne. De nacht belooft stormachtig te worden (?!), dus liever niet in de daktent in onze California.
Ondanks de zware regen en stormwind beslissen we, na een heeeel uitgebreid en laaang ontbijt, toch maar hotels te gaan bekijken. Dit hotel is wat licht bevonden voor onze gasten. Het is netjes en iedereen is bijzonder gastvrij. Maar de kamers zijn basic. En de menukaart beperkt zich tot hamburger, vissoep, taco’s of ceasar salad. We maken een selectie en versturen de e-mails. In sommige hotels worden we reeds in de voormiddag verwacht. Van Scandinavische efficiëntie gesproken. Elk hotel heeft zijn troeven en zijn tekorten. En uiteindelijk valt onze keuze op Radisson in Stavanger. De reservatie wordt door de hotelgigant in de namiddag al bevestigd. Fijn! We passen onmiddellijk de website aan.
Door fjorden en valleien gehuld in nevel en gesluierd door laaghangende wolkengordijnen, reizen we noordwaarts langs de Ryfylke Scenic Route. Etienne doet zijn uiterste best om toch wat fotomateriaal te verzamelen. Zijn beeldvorming en foto’s zijn ronduit geniaal, zelfs bij slecht weer. Soms krijg ik de indruk dat hij meer tinten grijs waarneemt dan gelijk wie! Overal stroomt water in kolkende stortbeken en watervallen. De rivieren treden uit hun bedding en stoten tot tegen de wegbermen. Maar voorlopig loopt alles goed.
We zijn net te laat voor de laatste kamer in Ryfylke Fjordhotel. Het wordt een nacht in Jelsa. Een verhaal op zich… eentje voor later.
